Skip to main content

Zaterdag 3/06: triathlon Lac De L’eau D’heure stond op het programma van Aäron en Roald, voor beide hun eerste wedstrijd van het seizoen. Uiteraard kan ik (Roald)  niet anders dan m’n wedervaren neer schrijven in een klein blogje met het nodige foto materiaal.

De voorafgaande dagen verschillende malen het parcours bekeken en ik en Aäron kwamen al snel tot de conclusie dat het fiets parcours niet van de poes ging zijn. Bovendien 700 man inschreven dus het beloofde een mooie zwem sessie te worden. Jullie weten het of jullie weten het niet maar voor uw dienaar was dit zijn tweede triathlon en tot een goed jaar geleden was 25m zwemmen al een medaille waard. Uiteraard had ik mijn ervaring van Damme vorig jaar dus de afstand van 1500m was niet het probleem maar wat was in godsnaam die wasmachine waar iedereen het over heeft. Dus 100% vertrouwen had ik er niet in ondanks de vele zwemuren in het zwembad en uiteraard het besef dat ik al veel progressie heb gemaakt.

Na alles geinstalleerd te hebben in de wisselzone, het zwempakske aan en vol goede moed aan de start van de eerste van het seizoen. We hadden er zin in:

     

En dat we niet alleen waren kan je zien aan bovenstaande foto van de start. Bedoeling was dat de meute vertrok vanaf het strand maar dat was enigzins mislukt. Nu dat vond ik persoonlijk niet erg want dan had ik iets meer plaats om te vertrekken. 200m na de start lag de eerste boei en daar moest iedereen rond. Wel mijne damen und herren, n’n goede Miele wasmachine heeft er niks aan wat daar allemaal gebeurd. Boven, onder, naast, in maar alle hoeken en kanten draaien mee. Ik kreeg enkele slagen te verwerken, wat stampen maar toen ze aan mijn voeten zijn beginnen kriebelen heb ik moeten ingrijpen. Als er nu iets is dat ik niet kan verdragen is dat ze aan mijn voeten komen. De ervaren mannen bij Team Adapp (Wim, Jurrie enz) hadden me gezegd, als ze dat doen, stampen. Voila ik heb het advies opgevolgd en het werkte nog ook. Geloof me Stamperke, het Disney konijn kan nog iets leren van me.

Het zwemmen was voorbij voor ik het wist en ik had me nog geamuseerd ook. Aäron en ik kwamen blijkbaar samen uit het water. Op naar het fietsen, ik had een snelle wissel in gedachten. Bon, dat was toch de bedoeling. Mijn wissel had veel weg van een goede oude let’s do the twist op het betere trouwfeest. 3 keer voorbij mijn fiets gelopen, terug gekeerd en terug er voorbij. Uiteindelijk toch gevonden en vertrokken voor een 42km met bijna 700 hm.

Het was dus idd pittig maar een mooi parcours. Na 1u19 zat het erop voor mij. Vol goede moed nam ik me voor om nu wel een snelle wissel te doen. Aäron was tijdens het fietsen wat uitgelopen op mij dus ik had mijn rabbit voor mij tijdens het lopen. Volgende foto’s tonen het verschil bij het wisselen tussen iemand met ervaring en iemand zonder:

Blijkbaar mag het riempje van de helm niet los tijdens het lopen naar de wissel. Geloof me, met alle wil van de wereld maar ik geraakte niet voorbij die vriendelijk Waalse madam,links niet maar ook rechts niet en ik ben er zeker van dat ze op mij ging springen als ik toch probeerde. Gevolg: weer minstens 30s kwijt eer dat het riempje terug toe was. Bon over mijn volgende let’s do the twist gaan we zwijgen maar daar ben ik dus terug een aantal sec verloren. Al doende leert m’n, dat is wat ik onthou van het wisselen.

Op naar het lopen, mijn favoriete nr. Opnieuw een pittig parcours en geen meter vlak, twee lussen van 5km op en neer. Dus ik had een goed zicht waar m’n collega Adapp ondertussen was. In de tweede ronde had ik Aäron te grazen, niet dat dit belangrijk is maar een beetje onderlinge strijd haalt het best naar boven in een sporter. Na exact 40min en een mooie inhaal race had ik mijn 10km afgewerkt.

 

De finish bereikt met een tijd van 2:33:18 op de 137ste plaats (21st in m’n age group). Aäron in een tijd van 2:36:19 op de 159ste plaats van de in totaal 650 gestarte atleten. We zijn beiden heel tevreden met ons prestatie maar vooral het gevoel tijdens de wedstrijd die het beste doet vermoeden voor de rest van het seizoen.

Voor Aäron volgen nu de zware trainings weken in opbouw naar de Iron in Frankfurt . Volgende week reeds de 1/2 in Breda.

Ik kan rustig verder bouwen naar Hamburg toe met een gerust gemoed want eindelijk weet ik nu wat ze bedoelen met die wasmachine 🙂

Speciale dank aan het logistieke team en het supporteren, m’n vrouwke Marleen, Emmy en Sven Mallezie. Het zijn mensen met geduld 🙂

gr,

Roald

2 Comments

Leave a Reply